Relaxen op Koh Samui

Dit verslag schrijf ik vanaf ons terras bij onze bungalow op Koh Samui. De bungalow ligt in een prachtige tuin, ik hoor de vogels fluiten, het zonnetje schijnt, temperatuur is goed, kijk ik naar rechts dan zie ik de zee. Conclusie: een klein paradijsje op aarde. We kunnen ontspannen en lekker genieten van onze laatste week in Thailand.
Het vorige verslag was geschreven in Cambodja, wij waren net aangekomen. Ik zal beginnen met de verhalen van onze belevenissen daar, jullie hebben nog een verslag van het bezoek aan de markt tegoed. Dit was een hele belevenis. Het is niet voor te stellen hoe het daaraan toegaat als je er nooit bent geweest, ik zal proberen om toch een indruk te geven. Je moet je voorstellen dat de markt een hele grote overdekte hal is. Er is vanalles te koop op verschillende "afdelingen" die door elkaar heen lopen. Het ene moment sta je tussen de groenten en fruit, vlak daarna met je neus in de vis, vlees, maar ook ineens in een kapsalon, nagelstudio, wasserette, kledingzaak enz enz. Ik moet er wel bij zeggen dat alles "bij benadering" is; bijv. een kapsalon is een stoel voor de spiegel. Het vlees wordt niet zoals bij ons gekoeld bewaard, de kipfilet ligt op stapels bij temperaturen rond de 30 graden. Vissen zwemmen er in een laagje water en worden ter plekke gefileerd. De barbecue staat overal aan zodat je ook bereide producten kunt kopen. Overal hoor je het geluid van hakmessen en de verkoopsters (meestal vrouwen) zitten op/tussen hun koopwaar. Zoals het er hier aan toeging was nog "erger" dan we hadden verwacht. Het is duidelijk dat het hele land minder goed ontwikkeld is dan buurland Thailand. Veel gaten in het asfalt en lang niet alle wegen zijn geasfalteerd. Veel rommel langs de weg, verkeer is een complete chaos. Men fietst en loopt langs de "snelweg". Vaak moet men ineens uitwijken of stoppen voor een loslopende hond, kat of kip. Dit is wat wij van Azië hadden verwacht.
Woensdagmorgen zijn we vroeg opgestaan, om 3.30 ging de wekker. We hebben met een groep (internationaal gezelschap, allemaal jongelui) en gids de zonsopkomst bij de Ankor Wat gezien. Dit schitterende enorme tempelcomplex staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Na de zonsopkomst hebben we onder leiding van een gids het complex bekeken. In totaal zijn we (incl.ontbijten) hiermee wel vier uren zoet geweest. Daarna met nog een aantal andere tempels bekeken. Oa een tempel overwoekerd door de natuur. Enorme bomen groeien tussen de stenen van de tempel. Indrukwekkend allemaal maar rond het middaguur zijn we ook wel wat "tempelmoe" 's Middags relaxen we bij het zwembad. Het is regenseizoen in Cambodja wat gepaard gaat met fikse (onweers)buien in de middag. In de namiddag laten we ons door een tuktuk afzetten bij een restaurant in de "pubstreet".
De volgende dag gaan we opnieuw met een gids, ditmaal zonder groep, op pad om het binnenland van Cambodja te verkennen. Het is een bijzondere dag, één van de hoogtepunten van onze reis. De gids neemt ons mee naar zijn dorp en vertelt ons hoe zij leven en waar zij van leven. Hij wijst ons aan waar hij woont (klein houten hutje op palen) en neemt ons mee naar het huis van zijn zus. Wij mogen even binnenkijken. Het huis is van steen, er zijn twee kamers. In de ene kamer slapen zij en de andere kamer wonen zij. In de woonkamer bevinden zich een kleine ronde tuintafel met wat plastic stoeltjes en een waterpomp. Het water uit de pomp kunnen zij niet drinken, voor drinkwater kunnen zij verderop in het dorp terecht. In haar kleine keukentje heeft zij broodjes bereid voor onze lunch. Deze nemen we mee. Er spelen kinderen in het dorp, zij zijn vandaag vrij van school ivm een feestdag. Drie kinderen spelen bij het water met zelfgemaakte bootjes. Ander speelgoed kennen zij niet. Een van de kinderen heeft hiv en is hierdoor aan één oog blind. Onze gids is Christen en in de auto luisteren we naar gospelliederen. We rijden door de omgeving met als eindbestemming een meertje waar we zullen gaan lunchen. We rijden over onverharde wegen en kijken onze ogen uit. We komen op plekken waar de meeste toeristen nog nooit zijn geweest. We stoppen bij een rijstveld en krijgen uitleg hoe rijst groeit en wat er moet gebeuren voordat het verkocht wordt. Later stoppen we om wat water te kopen. Ook hier spelen kinderen. Dit keer met piepschuim. Ze maken "sneeuw". Ik schaam mij bijna als Rikst met haar popje de auto uitstapt. Met zo weinig zijn deze kinderen tevreden..Na een poos komen we aan bij het meertje. We kopen eerst wat fruit op de lokale markt, waar Rikst opnieuw alle aandacht krijgt. Het regenseizoen is nog maar net begonnen en hierdoor is het meertje voor een deel drooggevallen. We kunnen dus door de drooggevallen bedding naar de oever van het meer rijden. Eerst stoppen we nog bij een tempel op een (drooggevallen) eilandje die men aan het restaureren is. De omgeving is schitterend en het is er erg stil.Aan de oever van het meertje zijn een soort hutjes met hangmatten. Hier kunnen we net als de Cambodjanen gebruik van maken. Het is een heerlijke plek. Rikst maakt al snel vriendjes, een van de grotere meisjes bekommert zich over Rikst en zij "spetteren" heerlijk in het meer. Wij genieten van de lunch, het uitzicht en het mooie weer. Wauw, wat is het prachtig en wat heb je weinig nodig in het leven om gelukkig te zijn..We hebben mooie gesprekken met onze gids over zijn ervaringen met God, zijn twijfels en zijn dromen. Rond half twee is Rikst erg moe en we besluiten terug te keren. Aangekomen bij ons guesthouse nemen we afscheid van onze gids en gaan we even rusten, ik voel mij niet helemaal lekker. In de loop van de middag is het mis. De wc en het zachte bed zijn mijn grootste vriend. Het bed is heerlijk, maar het was nu niet de bedoeling om er zoveel tijd op door te brengen. Wietse en Rikst gaan samen eten, Wietse is al snel terug met Rikst, helemaal onder de diarree. We vragen ons af hoe het morgen moet met de geboekte busreis naar Bangkok nu Rikst en ik ziek zijn.
De volgende ochtend staan we toch maar om 5.00 op. Om 6.00 komt de minibus voorrijden, we kunnen er nog net bij. Wietse en Rikst zitten samen voorin en ik zit achterin. De bus is comfortabel en ik voel me iets beter. Na twee uren rijden stoppen we even bij een toilet. Vlak daarna komen we aan bij de grens. Het is onduidelijk wat de bedoeling is, uiteindelijk begrijpen we dat we uit het busje moeten met al onze bagage. Eenmaal uitgestapt is het een complete chaos, overal verkeer, eetstalletjes en opdringerige mensen die je bagage willen dragen. We besluiten onze grote bagage af te geven. We weten niet hoe ver we hiermee moeten lopen en aangezien ik nog steeds lang niet fit ben en geen koffer kan tillen of backpack op mijn rug kan dragen lijkt ons dit de beste optie. We hebben geen idee wanneer we de bagage terug zien. We vertrouwen er maar op dat het goed komt. We lopen maar met de massa mee en moeten in de rij staan bij een kantoortje. Hier moeten we onze paspoorten laten zien en vingerafdrukken geven op een apparaat. Daarna door naar een hal voor de "Arrival" papieren voor Thailand. Deze hebben we ingevuld en opnieuw in de rij, paspoorten weer laten zien, stempels in het paspoort en weer verder. Na een tien minuten lopen kwamen we over de grens en moesten we samen met alle passagiers uit ons busje wachten op een nieuw busje. We hebben ongeveer een kwartier gewacht en toen kwam er een tuk tuk, hier pasten we net allemaal in met alle bagage, 1 passagier moest zelfs staan. We werden naar een restaurantje gebracht met de mededeling dat we hier na een half uur werden opgehaald door een nieuw busje, daarna gingen we non stop vier uren door naar Bangkok. Dat half uur wachten werd bijna een uur. Het busje werd voorgereden en het was echt proppen om alle passagiers en bagage erin te krijgen. Rikst moest op schoot en het was een soort "haringen in een ton" gevoel. De vier uren non stop werden toch onderbroken omdat de chauffeur ineens bedacht toch te moeten tanken. Dit was vervelend want Rikst lag net lekker te slapen en iedereen moest eruit. Na de tankstop weer verder en eindelijk kwamen wij rond 15.00 aan in Bangkok. We werden allemaal midden op een kruispunt uit de bus gezet. Gelukkig vonden we snel een taxi die ons naar het Bayoke Sky Hotel bracht, het hoogste gebouw van Bangkok. Eerder deze week hadden we besloten ons laatste nachtje Bangkok hier door te willen brengen. Onze kamer was op de 59e verdieping met een schitterend uitzicht over de stad. Gelukkig voelde ik mij al veel beter en na een duik in het zwembad en een douche hebben we heerlijk gedineerd op de 82e verdieping in een buffetrestaurant. De prijs viel mee, we betaalden net zoveel als een etentje in een restaurant in Nederland. Tijdens het diner was er ook allerlei entertainment. Een clown kwam langs en Rikst kreeg een mooie ballon. Een illusionist en vervolgens live muziek. Wat een fijne avond met een schitterend uitzicht. Een heel contrast met het armoedige Cambodja. De volgende ochtend op dezelfde verdieping genoten van een heerlijk onbijtbuffet en daarna met een taxi naar het vliegveld voor onze korte reis naar Koh Samui. Op het vliegveld was een aparte lounche voor reizigers van verschillende luchtvaartmaatschappijen. In de lounche was er wifi, eten en drinken en een speelhoek voor kinderen, alles gratis. Wat een service! Geen probleem om even te moeten wachten en al veel te snel naar Rikst haar zin vertrok ons vliegtuig. En nu dus op dit paradijselijke eiland, geen straf om hier te zijn! We gaan hier zeker nog even genieten van alle goeds voor we volgende week weer naar huis vertrekken.

Groetjes van Wietse, Berber en Rikst.